Çocuğunuz İçin Faydalı Süt Bilgileri

Çocuğunuza ne zamandan itibaren süt vermeye başladınız? Veya şöyle sorayım; çevrenizde çocuğuna süt içirmeyen anne baba var mı?

Biz hepimiz lıkır lıkır süt içerek büyüyen bir nesilden geliyoruz. Hatta süt içmezsek dişlerimizin çıkmayacağı, boyumuzun yeterince uzamayacağı gibi sözleri çook duyduk. :)

Geçenlerde çocuklu arkadaşlarımızla konuşuyorduk. Son zamanlarda, özellikle anne baba olduktan sonra fark ettiğimiz bir şey var; şimdiki çocuklar, bizim dönemde olduğu kadar süt içmiyor. Halbuki süt ne kadar faydalı! Bu yoğun koşturmacalı hayat içinde bu konuyu atlıyoruz. Çocukların kemik gelişimi ve sonraki yaşamları için sütün yararları saymakla bitmiyor ve bunu tekrar hatırlamak bizim görevimiz. 

Sütün Yararları Neler?

Hazır konusu açılmışken, anneler için de hassas ve merak edilen bir konu olduğundan sütün faydalarından bahsetmek istiyorum.

Hadi sırayla gidelim, önce gebelikten başlayalım.



Süt tüketimi sadece çocuklar için değil, gebelik ve emzirme dönemi için de çok önemli. Süt, gebelik ve emzirme dönemlerinde, bebeğin büyümesi ve gelişmesi için gerekli vitamin ve minerallerin vücuda alınmasına ve bebeğin kemik gelişimine yardımcı oluyor. Aynı zamanda annenin kemik ve diş sağlığının korunmasını da sağlıyor.



Çocukluk ve ergenlik döneminde ise süt, güçlü kemik ve diş oluşumunu sağlıyor, kemik yoğunluğu artırıyor, sağlıklı büyümeye, özellikle de 1-4 yaş döneminde çocukların zihinsel gelişimine yardımcı oluyor.



Süt tüketimi sadece çocukluk döneminde değil, ileriki yaşlar için de çok önemli. Yetişkinlerde ve yaşlılarda da süt, kemik sağlığının korunmasında etkili rol oynuyor ve vücudun ihtiyaç duyduğu protein, kalsiyum, fosfor, B2 vitamini gibi birçok besin öğesini içeriyor.

Her Süte Güvenmeyin

Şimdilerde bir doğala dönüş merakıdır gidiyor. Güzel ama her ürün gerçekten söylendiği gibi doğal mı? Özellikle dikkat ediyorum, açıkta satılan çiğ sütleri doğal algısıyla sorgulamadan evlerimize sokuyoruz. Halbuki denetimden geçmeyen çiğ sütler, ciddi anlamda sağlık riski içeriyor.

Bunun yerine uzun ömürlü veya günlük ambalajlı süt tüketmelisiniz. Her yerde kolaylıkla bulabileceğiniz ambalajlı sütler, çeşitli denetimlerden ve doğru işlemlerden geçtiği için güvenilirdir – aynı zamanda katkısız ve doğaldır. Şahsen benim de tercihim, kolay ulaşılabilir olması ve tam anlamıyla güvenilir olması nedeniyle kutu sütler.  

Sonuçta vücudumuza giren her bir gıda için çok dikkatli olmamız gerekiyor, değil mi?

 

Bir boomads advertorial içeriğidir.

Neden?

Selam  canım blogum ben geldim.
Biliyorum hayırsızın önde gideniyim, ama ne yapayım, ınstagram varken buraya uğrayasım gelmiyor hiç.
Ama senin yerin çok başka...
Neyse ne diyorduk?
Neden???


Geçen hafta Ela'nın uyku vakti için hazırlanıyorduk. Bir şey düştü herhalde yerden titreşim hissettim. Ne düştü ki dedim istemsizce. Ela yanımdaydı, anne duydun mu, duymaya başladın değil mi? dedi. Hayır kızım sadece hissettim bir şey düştüğünü dedim. Peki anne sen ne zaman duyacaksın dedi. Bilmiyorum kızım, sanırım hiç duymayacağım dedim. Bunu dememle Ela'nın ağlaması bir oldu, anlam veremedim neden ağlıyor.

- Ela'cım ne oldu, neden ağlıyorsun? dedim.
-  Arkadaşlarımın annesi, babası hep normal insanlar, duyuyorlar. Benim annem ve babam neden duymuyor? dedi ve daha fazla ağlamaya başladı.
Elimden bir şey gelmiyor, sakinleştiremiyorum. Onunla beraber ben de ağladım. Karanlıkta sarıldık biraz. Sonra dedi "babaannem gelsin sen git"... Gittim ben de... Gittim ama nasıl gittim? O gece benim için çok uzundu.. Ağlamaktan gözlerim kan çanağına dönmüştü. Bu durum sabah ta devam etti. Ela, babaannesine kızmış gece. Neden annemi babamı doktora götürmediniz falan demiş. Ela'yı aldım kucağıma ve dedim ki;

- Ela'cım hatırlar mısın bilmem ama sen 3 yaşındaydın hani, ben hastanede yatıyordum ya?
- Evet hatırlıyorum. dedi
- İşte ben seni duyabilmek için hastanedeydim, ama olmadı kuzum olamadı. Babanla ben seni çok seviyoruz duyamasak ta. dedim.
- Özür dilerim anne, seni üzmek istemedim ben. dedi iki gözümün çiçeği...
İşe gitmem gerekiyor, geç kalıyorum. Sen de okula geç kalacaksın, gel kucaklaşalım dedim, kucaklaştık ve ben evden nasıl çıktım bilmiyorum.

.......
...............

Öyle işte... Geçti ama nasıl geçti.. 6.5 yaş sanırım çocuğun sorgulama yaşı. Şimdilik bir sorun  yok, tekrar ederse bir psikologa götürmeyi düşünüyorum. Umarım tekrar etmez.Psikolojim çok yıprandı. Bu yıpranık psikolojimle milletin torba olmayan ağızlarıyla uğraşıyorum. İsteğim varken uçup giden 2. çocuk fikri. Sağlam olmayan psikolojimle baskı yapılmasını hiç hiç anlamıyorum, anlamak ta istemiyorum.
Neyse, öyle işte...
Bilmem kaç ay sonra uğrarım buralara...

Selam....

Selam blogcum, en son 29 Martta uğramışım sana.. Merak eden, yorum yazan çok arkadaşlarım olmuş sağ olsunlar. Öncelikle 27 Temmuzda izne ayrıldım 1 ay hem eşimin, hem de kendi memleketimde bulundum. Sonra işe başladım 4 gün çalışıp yeniden izne ayrıldım bu kez çekirdek aile Antalya'da tatil yaptık.
Bugün itibarıyla; Ela ilkokula ben de işe başladım.. Yoğun bir dönem bizi bekliyor...

Hayatın boyunca mutlu ol kızım. Okul başarın hiç önemli değil, yeter ki sen hep mutlu ol...

Gözlük

Ben küçükken gözlüklü insanlara çok imrenirdim. Çok havalı gelirlerdi. 11 yaşımdayken, yalandan göremiyorum diye ağlayıp, göz doktoruna gidip; doktorun gözünde bir şey yok diye gönderince, ama ben göremiyorum doktor amca diye ağlayıp, 0.25 numara gözlük vermesine dayanır benim gözlük mazim :)

Ne yapayım ben koç burcuyum, inadım inattır istediğim olana kadar ağlar, zırlardım çocukken :)

Sonra, Memur olunca işim gereği uzun süre bilgisayara baktığım için gözlerim kararıyor, başım ağrıyordu. Yine gittim doktora. Sorun yok ancak önlem amaçlı koruyucu gözlük verelim sana dedi. Olur dedim aldım gözlüğü. Pek taktım mı? Hayır. Çünkü çocukluğumdaki gibi ilgimi çekmiyordu artık optik gözlükler.

Son birkaç aydır uzağı bulanık görüyor, insanların yüzünü seçemiyordum. Mesai arkadaşlarım iki adım ötemden bir şey söylese dudağını okuyamıyordum. Dur sen ben oraya geleyim anlamıyorum diyor, yanına gidiyordum. Evde de durum aynıydı. Sonra eşim benden habersiz göz doktorundan randevu almış. Ben ne gereği vardı ya, uzun süre bilgisayara bakmaktandır diyordum çünkü. Gittim doktora. Nur topu gibi miyop başlangıcındaymışım. Devamlı kullanmalısın, öyle çalışırken olmaz ilerleyebilir dedi. Vallahi az kalsın ağlayacaktım. Çünkü benim gözlerim aynı zamanda benim kulağım..

Havuç'un amca kızı modeli, yuvarlak ve kırmızı çerçeveli gözlüğümle ne kadar mutluyum belli dimi :)
Ela dedi ki; çıkar onu çabuk. Yanaklarını kapatmış, ben nasıl yanaklarını sıkacağım. Çocuk haklı bence de nasıl sıkacak? Evde takmıyorum o yüzden :)

Heee bir deee, 1 Nisan benim doğum günüm. Kendime doğum günü hediyesi olarak, Rayban Round modeli güneş gözlüğü almak istiyordum. Neye niyet neye kısmet. Yattı benim güneş gözlüğü, ona ağlarım :D

Ponçik Hırka

Selam, yine uzun bir aradan sonra geldim. Ne iyi ettim de geldim dimi :)
Ocak'ın son günlerinde yazmışım en son. Zaten sadık değilim bloguma, olsun o kadar.
Annem ve babam gelmişti, gittiler. Annem sonra kalbinden ameliyat oldu ve ben gidemedim. Uzakta olmanın verdiği hüzün, işe yaramamazlık beni fazlasıyla yıprattı. Her ne kadar annem ben iyiyim dese de ben üzülüyorum. Çok şükür ki; annem gerçekten iyi..
Neyse.. Ne diyorduk?
Hani şu meşhur ponçik kollu hırkalar var ya, hah işte ondan ben de ördüm. Ama baya ince iple ördüm ki kaba durmasın. Neyim eksik ayol?

Pazartesi günü işe gelirken giydim. Moda blogiri değilim ki süslenip püslenip geleyim? En paspal halimle geldim,  hırkamın havası yeter ayol :)
Bu hırkanın yapımı çok olaylıydı. Ama ben yılmadım devam ettim. Birincisi, başka bir renk almıştım, rengini çok beğenmiştim. Tarçın rengi gibi bir şeydi.Başladım ip yarım kaldı. Tuhafiyeci kadın devamı gelecek demişti. Bekledim bekledim gelmedi. Başka yerlere de baktım yoktu. Gittim bu rengi aldım sonra. Bitirdim, diktim küçük oldu. Söktüm tekrar yaptım anca bu kadar oldu :) Ama ben çok sevdim. Ne kadar çok istiyorsam artık, sökmelerle, dikmelerle 1 ayda bitirdim. Tarçın rengi yaptığımı söküp Ela'ya göre yapacağım. Büyük yapayım seneye kadar boyu spagetti makarnaya ulaşır. Yaz geliyor ben onu bitirene kadar tişörtlere geçmiş oluyor ya hu :)

Ses Vereyim İstedim..

Selam...

Ayda bir kere uğruyor oldum bloguma..

Ama ne yapayım, yazacak bir şey olmayınca. 

Geçen cuma karne aldı çocuklar, biz de aldık gelişim raporumuzu.

Sonra ben işe, Ela babasıyla eve gitti.

İş çıkışımda geldiler yanıma, ailecek ilk sinemamıza gittik, Coco'ya

Yarısında çıktık çünkü Ela sevmedi. 

Yemek yedik sonra, biraz dolaştık AVM'yi.

O da ne? AVM içinde bir kedi.

Durur muyuz biz? Hemen başladık sevmeye.

Ela ilk başta çekindi dokunmaya, tırmalamasından korktu.

Baktı ben seviyorum o da başladı sevmeye..

Sonra babasına dedi ki;

Baba biz de kedi alalım mı evimize?

Babası kem küm etti, olmaz kızım dedi.

Neden? dedi Ela.

Babaannen sevmiyor kızım dedi babası.

Ben babaannemi ikna ederim dedi Ela, ve böylece konu kapanmış oldu.

(Evde kedi beslemek isteyip, evdeki diğer aile bireyleri istemediği için sokaktaki kedileri severek gideren anne-kız)

Pazartesi günü annem ve babam gelecekmiş.. Beni bir heyecan aldı ki.. Annem resmen tüm köyü sırtlayıp getirecek. WhatsApp'ten yazıyor, ondan var mı kızım, bundan var mı kızım? 

Ben de diyorum ki;

Anne hiçbir şey istemiyorum babamla sen sağ salim gelin bana yeter..

Şimdiden mutlu haftasonları...

2018 Gelirken

2017'nin bitmesine sayılı günler kaldı.. Güle güle gitsin lakin giderken tüm kötülükleri alıp gitsin...
2018 gelirken, 2018den beklentilerimi yazacağım.. Bakalım kaçı gerçekleşecek, kaçı gerçekleşmeyecek :)

• Ela'ya kardeş gelsin istiyorum.. Biraz zor bir karar oldu ama Ela artık neredeyse ağlama raddesine geldi. Kimin kardeşi varsa, ya da olacaksa açıyor muslukları. 😄 (Biraz da şefime inat olsun diye istiyorum yalan söylemeyeyim )
• Yeni yerler görmek, tatile gitmek istiyorum. 
• "Umursamaz" olmak istiyorum. İnsanlar çok yıprattı beni zira.
• Evimde bazı değişiklikler yapmak istiyorum.
• Daha çok kitap okumak istiyorum.Ayda 2 kitap okusam kafi.. 
• Ela'ya yeni oda yapmak istiyorum. Odası var ama bazı eksiklikleri var. 
• Her şeyden önemlisi, ailemle birlikte huzurlu bir yıl ve SAĞLIK istiyorum. Birinci madde olmadan önce, Doktorumdan bir telefon bekliyorum. 
• He bir de beni başka bölüme versinler istiyorum. Bu bölüm çok yıprattı.

Benim isteklerim bu kadar. Fazla mı istedim bilmiyorum ama, gerçekleşen gerçekleşsin, gerçekleşmeyenin de canı sağolsun 😍

Öylesine

Uzun bir aradan sonra merhaba...
Neredeyse 1 ay olmuş uğramayalı. Aslında buralardayım ama kendi bloguma yazmıyordum.
Şeytanın bacağını kırma vaktim geldi de geçiyor gerçi.
Gelme sebebim, yine iç dökme duvarım..  Uzakta olmak hiç bu kadar oturmamıştı içime. Annem kendimi bildim bileli kalp hastası, anneannem ve teyzemi de kalp hastalığından dolayı kaybetmiştik, sağ olan teyzelerimin hepsi, annem de dahil kalp hastası. Genetik miras diyelim biz ona.
Annem 2009 yılında kalp yetmezliğinden dolayı kalp pili ameliyatı olmuştu; ufak bir stresle bile kalbi hemen tetikler, çarpıntısı nükseder ve hayattan kopar. Gözlerini açamaz. Ve annem şuan E.Üniversitesi Hastaneleri'nde tedavi görüyor. Ameliyat olma durumu var ama şimdilik belirsiz. Bu belirsizliğin içinde benim Kayseri'ye gidememem, annemin hastanede tek başına olması, babamın köy ve Kayseri arasında mekik dokuması ve hava şartlarının kötü olmasından dolayı içim çok huzursuz..

Öte yandan,  sanırsın abimle kardeş değil de düşmanız. Ağustos ayından beri abimle konuşmuyoruz, daha doğrusu Ela abimin zayıf noktası ve onun için yazıyor, whatsaptan görüntülü arıyor. Yoksa aramazdı sanırım.. En kötüsü de, abimin bu eve bir daha gelme demesi.. Babama dediğimde ise, ona ne sen benim biricik kızımsın ve bu ev senin babanın evi. Ne zaman istersen geleceksin dedi.. Ela için bana da katlanacak mecbur, yoksa çok sevdiği yeğenini de görmezdi.. Bunların tek sebebi ise, abimin ayrılmış olduğu sevgilisi....

İşlerim aşırı yoğun, stresten midem ağrıyor, deprasyona giriyorum sanırım bir de bipolar duygulanım bozukluğum zaman zaman nüksediyor. Ela'ya yeterince ilgi gösteremiyorum. Zaman zaman sebepsiz yere ağlıyorum. Sosyal medya da her şey -mış gibi değil mi? Ben de öyleyim işte.. -mış gibi yapıyorum. Mutluy-muş.. iyiy-miş.. Oun üstesinden gelmek için bana iyi gelen şeyleri yapıyorum. Mesela örgü örmek gibi.. O da olmayınca tüm sinirlerim bozuldu ve hevesim kaçtı.. Olmuyor, olmuyor, olmuyor...

İç karartıcı yazıları sevmiyorum aslında, ama yazmak rahatlatıyor.. Neyse ben gideyim de evrak yazayım..