2018 Gelirken

2017'nin bitmesine sayılı günler kaldı.. Güle güle gitsin lakin giderken tüm kötülükleri alıp gitsin...
2018 gelirken, 2018den beklentilerimi yazacağım.. Bakalım kaçı gerçekleşecek, kaçı gerçekleşmeyecek :)

• Ela'ya kardeş gelsin istiyorum.. Biraz zor bir karar oldu ama Ela artık neredeyse ağlama raddesine geldi. Kimin kardeşi varsa, ya da olacaksa açıyor muslukları. 😄 (Biraz da şefime inat olsun diye istiyorum yalan söylemeyeyim )
• Yeni yerler görmek, tatile gitmek istiyorum. 
• "Umursamaz" olmak istiyorum. İnsanlar çok yıprattı beni zira.
• Evimde bazı değişiklikler yapmak istiyorum.
• Daha çok kitap okumak istiyorum.Ayda 2 kitap okusam kafi.. 
• Ela'ya yeni oda yapmak istiyorum. Odası var ama bazı eksiklikleri var. 
• Her şeyden önemlisi, ailemle birlikte huzurlu bir yıl ve SAĞLIK istiyorum. Birinci madde olmadan önce, Doktorumdan bir telefon bekliyorum. 
• He bir de beni başka bölüme versinler istiyorum. Bu bölüm çok yıprattı.

Benim isteklerim bu kadar. Fazla mı istedim bilmiyorum ama, gerçekleşen gerçekleşsin, gerçekleşmeyenin de canı sağolsun 😍

Öylesine

Uzun bir aradan sonra merhaba...
Neredeyse 1 ay olmuş uğramayalı. Aslında buralardayım ama kendi bloguma yazmıyordum.
Şeytanın bacağını kırma vaktim geldi de geçiyor gerçi.
Gelme sebebim, yine iç dökme duvarım..  Uzakta olmak hiç bu kadar oturmamıştı içime. Annem kendimi bildim bileli kalp hastası, anneannem ve teyzemi de kalp hastalığından dolayı kaybetmiştik, sağ olan teyzelerimin hepsi, annem de dahil kalp hastası. Genetik miras diyelim biz ona.
Annem 2009 yılında kalp yetmezliğinden dolayı kalp pili ameliyatı olmuştu; ufak bir stresle bile kalbi hemen tetikler, çarpıntısı nükseder ve hayattan kopar. Gözlerini açamaz. Ve annem şuan E.Üniversitesi Hastaneleri'nde tedavi görüyor. Ameliyat olma durumu var ama şimdilik belirsiz. Bu belirsizliğin içinde benim Kayseri'ye gidememem, annemin hastanede tek başına olması, babamın köy ve Kayseri arasında mekik dokuması ve hava şartlarının kötü olmasından dolayı içim çok huzursuz..

Öte yandan,  sanırsın abimle kardeş değil de düşmanız. Ağustos ayından beri abimle konuşmuyoruz, daha doğrusu Ela abimin zayıf noktası ve onun için yazıyor, whatsaptan görüntülü arıyor. Yoksa aramazdı sanırım.. En kötüsü de, abimin bu eve bir daha gelme demesi.. Babama dediğimde ise, ona ne sen benim biricik kızımsın ve bu ev senin babanın evi. Ne zaman istersen geleceksin dedi.. Ela için bana da katlanacak mecbur, yoksa çok sevdiği yeğenini de görmezdi.. Bunların tek sebebi ise, abimin ayrılmış olduğu sevgilisi....

İşlerim aşırı yoğun, stresten midem ağrıyor, deprasyona giriyorum sanırım bir de bipolar duygulanım bozukluğum zaman zaman nüksediyor. Ela'ya yeterince ilgi gösteremiyorum. Zaman zaman sebepsiz yere ağlıyorum. Sosyal medya da her şey -mış gibi değil mi? Ben de öyleyim işte.. -mış gibi yapıyorum. Mutluy-muş.. iyiy-miş.. Oun üstesinden gelmek için bana iyi gelen şeyleri yapıyorum. Mesela örgü örmek gibi.. O da olmayınca tüm sinirlerim bozuldu ve hevesim kaçtı.. Olmuyor, olmuyor, olmuyor...

İç karartıcı yazıları sevmiyorum aslında, ama yazmak rahatlatıyor.. Neyse ben gideyim de evrak yazayım..