Başlarken.. :)

 Hergün Pc'yi açmamda sevdiğim blogları okurdum benimde içime sindi bir blog açmak. Eşimden izin istedim ilk başta izin vermedi çok istediğimi görünce resim koymamak şartıyla izin verdi çok mutlu oldum :)
  Blogu yenidoğan bebeğim Ela için açmak istedim onun gelişimlerini neler yaptıklarını yazmak için ileride kendisi okusun diye :)
 Eşim ve ben işitme engelliyiz ama dışardan bakınca hiçç belli olmuyoruz duymuyoruz ama anlayı konuşuyoruz. Eşim hayatla barışık hiç isyancı değil bu haliyle ama ben birkaç intihar denemelerim oldu bu durumum için unuttum gitti şimdi... Memur olu gidince daha kötülerini görünce halime şükretmeyi öğrendim tabiki :)
  Bebeğimin bakımı için kayınvalidem yardım ediyor bize beraber yaşıyoruz ikimizde duymadığımız için ayrılmamıza göz yumuyolar sadece eşimin ailesi değil benim ailemde öyle. İçimde kalıyo ayrı evim olması ama bunada şükürler olsun diyorum :)
  Daha yeni olduğumdan fazla bişeyler bilmiyorum yavaş yavaş öğrenirim ehh :)