Geniş Aile

''Geniş aile'' kavramını küçükken çok severdim.. Babaannem, dedem, bekar halam, amcamlar 1 bebeli, biz 4 kişilik çekirdek aile.. Hep beraber toprak evde yaşardık.. Sonra 6 yaşımdayken yengem 2nci bebeğine hamile kaldı. Dedemde babama ev yaptırmaya karar verdi. Evimizin temeli atıldı ve ben menenjit geçirdim. Yengemin hamile kalışı, benim menenjit geçirmem bu '' geniş aile'' nin biraz dağılmasına neden oldu. Sonra halam evlendi. Küçük aklıma göre hep beraber olmak güzeldi aslında....
Ama öyle değilmiş büyüyünce anladım...
Ben kayınvalidem, kayınpederim ve bir de bekar-nişanlı bir kayınbiraderimle beraber dublex evde yaşıyorum. Benim ve eşimin işitme engelli oluşumuzdan mütevellit birlikte oturmayı kabul ettik.. İyi p.k yemişiz... Çünkü evde hiç rahat olamadım ben.. Olduğum anlar da oldu elbette ama o zamanlar evde kimse olmadığı zamanlarda..
Çat kapı misafire alışmış olmak lazım.. Her an biri gelebilir ( en kavga ettiğim konu bu.. müsait olmadığım an misafir gelir)
Mutfak her daim dağınıktır.. Tahammülüm yok mutfağın dağınıklığına.
Ama ben bunlara rağmen sabrettim, her şeyi alttan aldım. Eşimi sevdiğim için..
Sonra kayınbiraderim sözlendi. Ezilen tarafa çekildim. Geçen kış ameliyat olduğumda müstakbel eltim ve kayınbiraderim ''geçmiş olsun'' demediği için onlara çok kırılmıştım. Kindarımdır, bana yapılan haksızlığı çabuk unutmam. o yüzden uzun süre konuşmadım onlarla. Müstakbel eltim istisnasız her cuma günü bize yatıya gelir. (meraklısına, kendi evi 5 dk yürüme merafesinde) o geldiği zaman konuşmadım uzun süre. Sonra yine suçlu ben oldum. Özür dile de barışın dediler bana.. Ben neden özür dileyeyim ki? Ne yapmışım?
Bir de...Malım kıymetlidir benim. Yeni aldığım, bir-iki kez kullandığım silikon tabancamı istemişlerdi. Malum bahsettiğim etli-kayınbirader. Vermiştim ben de.. Bizim evde yapacaklar diye. Sonra bana lazım oldu. Kayınvalideme dediğm. Oğluna söylersin silikon tabancamı çıkarsın bana lazım biliyorsun diye. Tamam dedi. Aradan 1 hafta geçti hatırlattım, aldın mı? diye.. Evine götürmüş(eltim) getirecek dedi. Yahu 3-4 ay olmuş vereli, 1 hafta önce söyledim iste diye. Hem o süre zarfında 2 kez yatıya geldi bizim eve ama getirmedi. Ben de sinirlendim. Hiç adetim olmadığı halde küfrettim... Kayınpederim gidip aldı getirdi tabancamı. Yepyeni silikon tabancam özensiz bir şekilde kullanılmış bir de ona bozuldum.
Böyle böyle derken ben geçen hafta bardağı taşıran son damlayla patladım.. 2 haftadır kayınvalidem ve kayınpederimle konuşmuyorum. Ailem de Kayseri'de. Kendimi çok yalnız hissediyorum.. Eşim de ortada kaldı. Sonra biz aşağı kata kendi salonumuza çekildik. Benim atağım(Bipolar duygulanum bozukluğu) nüksetti. Her şeyi bırakıp gitmek istedim.. Ailemin yanına.. Hiç haketmediğim şeyleri yaşadım çünkü..

Özetle: Ne kadar iyi olursan, ne kadar alttan alırsan ezilen taraf oluyorsun.. Bir daha asla ama aslaaaaa kimseyi el üstünde tutmayacağım.. Aaaa bunu annem (k.validem) sever, aa bu Beyza'nın (eltimin) tarzı alayım bari... demeyeceğim... Hiç kimse benim nezdimde haketmiyor... Geçenlerde bi hırka beğendim LCW'den.. Kayınvalidem de onu alacağına nişan için elbise alsanakendine dedi.. Eee ben çalışıyorum, işe gidiyorum herhalde dedim. Bişey demedi.. biraz daha dolaştık kendine hırka beğendi '' güzelmiş'' dedi koydu yerine. Ben de salağım ya.. Gittim ona o hırkayı aldım.. Haketmemişti... Ama yine de içim el vermedi aldım.. Bir daha asla....

Kendi salonumda 3 kişilik ''çekirdek aile'' olmak çok güzelmiş....