Öylesine..

Bahar geldi, montlardan kurtulduk kurtulacağız az kaldı.. Hoş bende montların yerini hırkalar devraldı ama neyse..

Hayat çok tuhaf.. Olsun istediğin şeyler olmaz, olmasın dediğin şeyler olur. Bu aralar ikilemlerdeyim, bunaldım, bunaldırıldım(bu nasıl kelime allasen?)

 ''Annelik'' beceremediğim şey.. Anne olmak benim hamurumda yok. Olmuşum bi kere ama beceremiyorum, yapamıyorum.. Kimine göre abartıyorum belki de ama benim hissettiklerim öyle sıradan şeyler değil. Ela bu aralar hırçınlaştı. Belki de yaşına göre olağan şeylerdir ama ''Anne sen beni sevmiyorsun'' demesi içimde ki fırtınaların daha da şiddetlenmesine neden oluyor. Bunu söylemesinin sebebi de onunla gözlerim kapalı oyun oynamamam. Daha doğrusu oynayamamam. Yapamam kızım istersen babaannen, deden ya da babanla oynayabilirsin ama benimle böyle oynayamazsın dediğimde de gitti ağladı.. Çok hırçınca.. 

Sonrasında onu aldım, ellerimle kulaklarını kapattım ve ona bir şeyler dedim. Ellerimi çekip ne dedim kızım? diye sordum. Duymadım ki bilmiyorum dedi. İşte böyle kızım, senin annen duymuyor. Dudaklarına bakarak anlıyor. Sen böyle yapınca annen çok üzülüyor dedim. o da ''Özür dilerim anne'' dedi ve gitti.. Sadece bununla kalsa iyi ama gittikçe daha da şiddetli hal almaya başladı Ela..

Okulda arkadaşlarının taklidini yapıyor. Durduk yere gelip vuruyor, olumsuz cevap alınca dil uzatıyor. Nereden öğrendin bunu yapmayı deyince de, okuldan .....'dan... Okula gitmek ilk zamanlar güzel davranış sergilerken, sonrasında ....'ın Ela'yı taciz etmesiyle, Ela daha da değişti.. O çocuğun hareketleri belleğine kazınmış resmen.Pedagog' a götürmek istiyorum ama Ela hastane ortamına girdiği zaman ağlıyor..

 Olmuyor.. Ne yapsam olmuyor. Kendimi bir mengenenin içinde eziliyormuş gibi hissediyorum.. Umarım bu davranışları düzelir, umarım Ela eski haline döner. 

Tek tesellim bu davranışlarınının geçici olması. Geçicidir değil mi? Hep böyle kalacak değil değil mi?? 

Lütfen kızım artık kendine gelsen diyorum..