Dedem.. Ak sakallarına aşık olduğum dedem... 15 yıl oldu sen gideli.... Daha dün gibi.. Bir salı günü, beni sabah okuluma bırakıp, cebime harçlığımı koyup köye dönmüştün. Ne bilebilirdim ki senin 2 gün sonra gideceğini. Bilsem okula gitmez dizinin dibinden ayrılmazdım.
Bir salı günü beni okuluma bırakıp gittin. Çarşamba günü akşam etüdünde ders çalışırken beni nöbetçi öğretmen çağırdı. Aşağı indim abim de var. Köyden komşumuz Nedim abi gelmiş bizi almaya. Bi mutlu oldum ki ben. Çocuğum işte daha senin hasta olabileceğin aklımın ucuna bile gelmemişti ki.. Dün sapasağlamdın çünkü.. O okulda olan tüm torunlarını ve kendi çocuklarını topladı o akşam Nedim abi. Götürdü bizi köye. Kapının başında haylaz kuzenim Mehmet ''abla dedem hasta'' dedi.. Komşunun kızı Esma'da ''yok yalan söylüyor'' dedi. Çünkü biliyordu ki dede, sana çok düşkün olduğumu.. ''Dedemin sakallarını çok severim ben, çok güzel kokuyorlar'' derdim ona sakalların için..
Sonra ben eve çıktım yanına gittim dede, canlı cenaze gibisin.. Babama baktım gözleri kan çanağı gibi.. Amcam, halalarım hepsi yanında.. En küçük kızın, yeni doğum yapmış 6 gün olmuş yok yanında. Köyün imamı ve senin çok sevdiğin Ali hoca başında kur'an okuyorlar. Bizi çıkardılar odadan.. Uyuduk biz çocuklar. Perşembe sabah kalktım, annem beni bir şey almam için (ne almam gerekiyordu unuttum) senin kayın biraderin Osman amcanın evine göndermişti. Eve dönerken yolda karşıma yine haylaz Mehmet çıktı. Baktım ağlıyor. '' Ne oldu Mehmet?'' dememi beklemeden '' Abla dedem öldü'' dedi...
Benim dedem ölmez... Ölmemiştir Mehmet bir yanlışlık olmalı dedim koştum eve.. Babam tabureye oturmuş ağlıyordu dede.. Ben babamı 2 kez ağlarken görüyorum be dede.. Birincisinde benim beyin zedelenmesi geçirip işitme yetimi kaybettiğinde, çaresiz kaldığında görmüştüm.. İkincisi de, seni, babasını kaybettiğinde....
İşte böyle dede.. 15 yıl ne çabuk geçmiş değil mi? Oysa ki sanki daha dün gitmiştin.... Sevdiklerimizi kaybetmenin ne demek olduğunu, nasıl bir acı olduğunu senin gitmenle öğrendim be dede... Belki de sen böyle istemiştin, yaşlılığın ilerlemeden, kimseye muhtaç olmadan ansızın gitmek istemiştin kim bilir be dedem.. Ama keşke gitmeseydin..
Kabrin nur, mekanın cennet olsun dedem... Çok özledim seni çookkk..
Bir salı günü beni okuluma bırakıp gittin. Çarşamba günü akşam etüdünde ders çalışırken beni nöbetçi öğretmen çağırdı. Aşağı indim abim de var. Köyden komşumuz Nedim abi gelmiş bizi almaya. Bi mutlu oldum ki ben. Çocuğum işte daha senin hasta olabileceğin aklımın ucuna bile gelmemişti ki.. Dün sapasağlamdın çünkü.. O okulda olan tüm torunlarını ve kendi çocuklarını topladı o akşam Nedim abi. Götürdü bizi köye. Kapının başında haylaz kuzenim Mehmet ''abla dedem hasta'' dedi.. Komşunun kızı Esma'da ''yok yalan söylüyor'' dedi. Çünkü biliyordu ki dede, sana çok düşkün olduğumu.. ''Dedemin sakallarını çok severim ben, çok güzel kokuyorlar'' derdim ona sakalların için..
Sonra ben eve çıktım yanına gittim dede, canlı cenaze gibisin.. Babama baktım gözleri kan çanağı gibi.. Amcam, halalarım hepsi yanında.. En küçük kızın, yeni doğum yapmış 6 gün olmuş yok yanında. Köyün imamı ve senin çok sevdiğin Ali hoca başında kur'an okuyorlar. Bizi çıkardılar odadan.. Uyuduk biz çocuklar. Perşembe sabah kalktım, annem beni bir şey almam için (ne almam gerekiyordu unuttum) senin kayın biraderin Osman amcanın evine göndermişti. Eve dönerken yolda karşıma yine haylaz Mehmet çıktı. Baktım ağlıyor. '' Ne oldu Mehmet?'' dememi beklemeden '' Abla dedem öldü'' dedi...
Benim dedem ölmez... Ölmemiştir Mehmet bir yanlışlık olmalı dedim koştum eve.. Babam tabureye oturmuş ağlıyordu dede.. Ben babamı 2 kez ağlarken görüyorum be dede.. Birincisinde benim beyin zedelenmesi geçirip işitme yetimi kaybettiğinde, çaresiz kaldığında görmüştüm.. İkincisi de, seni, babasını kaybettiğinde....
İşte böyle dede.. 15 yıl ne çabuk geçmiş değil mi? Oysa ki sanki daha dün gitmiştin.... Sevdiklerimizi kaybetmenin ne demek olduğunu, nasıl bir acı olduğunu senin gitmenle öğrendim be dede... Belki de sen böyle istemiştin, yaşlılığın ilerlemeden, kimseye muhtaç olmadan ansızın gitmek istemiştin kim bilir be dedem.. Ama keşke gitmeseydin..
Kabrin nur, mekanın cennet olsun dedem... Çok özledim seni çookkk..
Ah, çok üzüldüm Kerime'ciğim, dediğin gibi belki çok yaşlanıp, elden ayaktan düşmeden gitmek istemiştir. Aynı şeyi ben de hep diliyorum çünkü, yaşlanınca çoğu insan bunu diliyor:((mekanı cennet olsun canım, oradan eminim seni görüp, sen görmesen de öpücükler yolluyordur sana...nur içinde yatsın, sevgiler...:(
YanıtlaSilAmin, Müjde ablacıım teşekkür ederim. Eminim herkes aynı şeyi diliyordur. Umarım dediğin gibidir. Rüyalarıma gelsin istiyorum çoğu zaman ama gelmiyor :( Tüm ölmüşlerimizin mekanı cennet olsun inşallah..
SilSevgiler benden ablacığım.
Mekani cennet olsunnn :(benimde hic kimsem kalmadi.Allah kalanlara sabır versin.Cok güzel anlatmissin canm benm duygularini :(
YanıtlaSilAmin canım, benim de kalmadı canım. Ama ne yapalım doğanın kanunun bu.. Herkes er ya da geç gidecek. Biz bile..
SilBen dedelerimi hiç görmedim. Ne yazık ki oğluşlarım da göremediler. Bizim için bir fotoğraftan ibaret dede kavramı. Sen ne güzel düşündüğünde içini sıcacık yapan bir dedeye sahipmişsin. Allah rahmet eylesin, huzur içinde yatsın.
YanıtlaSilBen iki dedemi de gördüm. Diğer dedem, dede olamadı bize. Tanımazdı ki bazı torunlarını. 12 çocuk, 50 ye yakın torun. O da gitti 2010'da. Tüm ölmüşlerimize amin inşallah diyorum ablacığım.
Sil