Baba Evi

Dün sabah 6 da kalkıp, MTSK sınav görevine gidip, akşam 6 da görevden çıkıp, Sabiha Gökçen Havalimanina gidip, gece 3 te eve geldiğimiz için uykusuzluktan kendimi jetlag olmuş gibi hissediyorum. 5 saatlik uyku bana yetmiyor. Ben ve eşim de hastayız, Ela da enerji bombası işte durmuyor ki oturduğu yerde. Teyzemin torunları var evin arkasında. O orda oynasın bende dinleneyim😀

Bizim köy, babamın evinin önü... Çocukluğum burda geçti benim.. sabahtan akşama kadar kapıda oyna, uykun gelince eve gir.. Yılda 1 kere de Ela tadıyor bu duyguyu. Sabah kalktı, çıktı dışarı hala eve gelmedi çocuuummm😀 İstanbul'a gidince zor adapte olur. İstanbul demişken; Ela dün babaannesi ve dedesinden ayrıldığında nasıl ağladı nasıl. "Babaannem de gelsin" diye. İstersen sen babaannenle kal biz babanla gidelim dediğimde de Hayır! dedi. Eee o zaman ağlama dedim. Çok yorgun ve bitkindim, bir de hastaydım, sabrım yoktu. Bana ne zaman sınav görevi gelirse ben hep hasta olurum.
Neyse.... sağ salim geldim baba evine, çocukluğumun izleri olan eve... Temiz hava depolar, dalından meyve yer, özlem giderir dönerim İstanbul'a. Vakit bulduğumda da yazarım bloga.. Şimdi annem, abimin köpeklerine su ve mama versin ben de bulaşıkları yıkayayım.

En çok seni sevdim pikaçu. 11 tane köpeği var abimin. Lisede beni köpek ısırdığı için köpeklerden korkuyorum. Ama fotoğraf çekmeye engel değil uzaktan çekiyorum 😀😀 bir sonraki post abimin köpekleri olsun o zaman 😀
Herkese mutlu pazarlar. Gerçi pazar bitti bitiyor. Sendromsuz pazar yaşıyorum.
Adios!!