6 yıl önce...

6 yıl önce bugün...
Günlerden salı yanılmıyorsam
Saat 16:00 Ankara Hacettepenin labirent şekilde ameliyathanesi
1997 den beri benimle bütünleşmiş olan işitme kaybım..
Koklear İmplant ameliyatı olacaktım.. (implant takılamadı)
Hayallerim ve umutlarım gerçek olacaktı.. Ben öyle sanıyordum..
31 Mart 2009 saat 20.00 uyanıyorum başımda ağrı var yüzüm gözüm şiş. Başımda sargı bezi var sağ kulağım çok feci ağrıyor açım susuzum..
Saat 24'e kadar yiyip içemezsin dedi hemşire..
Annemi ve amcamı gönderdiler ameliyatlı halimle yalnız kaldım fakülte hastanesinde
Hasta bakıcı geldi WC ye götürmek için.. Kalkamıyorum başım dönüyor dedim.
Kalkmalısın kalkmak zorundasın dedi.. Zorla kalktım ve yattım..
Saat 24.00 hemşire geldi yiyip içebilirsin dedi..
Peki dedim ve Annemlerin dolabıma bıraktığı 1 muzu yedim ve uyudum başımı taşıyamıyorum bişey yapamadım..
Sabah kalktım 1 Nisan 2009 doğum günümdü sahi.
Annem ve amcam geldi 12.00 'da.. Beni mutlu etmek için hediyeler ve doğum günü pastası
Ardından ev arkadaşım Fatma geldi annesiyle çok mutlu oldum.. Annem ve amcam da gittiler ziyaretçi saati bitmişti..
17.00 Annem ve amcam yine geldiler yanında başka arkadaşım aynı zamanda akraba olan Meryem..
Annemler gitmeden Doktorum geldi.. ve dedi ki: '' Kerime sana açıklama gereği duydum ailen söyleyememiş.. Ameliyatın başarısız geçti olmadı.. Üzülme artık.. Bir de özür dilerim kulak zarın da patladı dikkatli olman gerekiyor ağrı yapabilir..'' dedi..
12 yıllık duyabilme  hayallerim suya düştü..
6 yıldır sağ kulağım hep ağrıdı hala da ağrıyor..

31 Mart geldiğinde aklıma hep o gün geliyor.. Ne heyecanla ne umutla girdiğim ameliyatıma hayal kırıklığıyla çıkmıştım.. O günden sonra hiçç umudum kalmadı..
Neyse...
Hayırlısı buymuş...
Üzülmemek Umutlanmamak gerekiyormuş...
Sağlıktan başka hiç birşeyin önemi yokmuş...